Veni, Vidi, Aegrotavi

Zaczęło się od tego, że postanowiłem pojechać na UKA Winter School 2012. Korzystając z okazji chciałem na treningach w Dudley-iskim Ren Shin Kan poprosić o wskazówki dla mnie na potrzeby przyszłego egzaminu mojego prowadzącego Mr Philipa Smith-a. Napisałem więc do niego prosząc, by na treningach popatrzył na mnie krytycznie i zgromił na koniec pobytu podpowiadając co mam poprawić. W odpowiedzi na mój list otrzymałem lakoniczne: zdajesz teraz, wypełnij formularz jest w załączniku. Pomyślałem, że pewnie coś moim koślawym angielskim pokaleczyłem więc piszę: że przepraszam za nieszekspirowską składnię i że chodziło mi... itd. Odpowiedź i na to była lakoniczna :-): "Zrozumiałem dobrze za pierwszym razem. Zdajesz teraz." Nie będę się z koniem kopał pomyślałem i formularz wypełniłem.

Pojechałem no i było jak zwykle, czyli:

Niezawodny Czarny odebrał mnie z lotniska i ugościł z Pauliną pod swoim dachem. 

Piątkowy trening w Ren Shin Kan, był jak zawsze fenomenalny. 

Jak zwykle wszystko pokićkałem i egzamin zamiast w niedzielę, jak myślałem, zdawałem w sobotę. 

Czyli jak zwykle, no prawie. Na sam koniec egzaminu rozszalał się alarm przeciwpożarowy a niedzielę spędziłem jako półprzytomny hafciarz, który swe niezbyt szlachetne, w moim wykonaniu, rzemiosło urozmaicał sobie utratami przytomności, niekiedy całkiem spektakularnymi. Na macie tego dnia nie spędziłem za dużo czasu a w dodatku jako, że w tym dniu przewracanie się w mniej lub bardziej kontrolowany sposób było moim sposobem na przemieszczanie się to służyłem moim aikido companieros za uke. Rolę tori postanowiłem sobie odpuścić, umiejętność koncentracji ograniczała się do bardzo podstawowych funkcji organizmu jak: oddychaj, nie wymiotuj na macie, przeżyj.

No to tyle. Powrót na szczęście poszedł tak gładko jak wyjazd.

Dziękuję wszystkim, którzy roztoczyli nade mną swą opiekę kiedy przebywałem na Wyspie.

Szczególnie gorąco dziękuję Bartkowi i Paulinie, Richardowi i Monice. Z niecierpliwością wyglądam okazji by widzieć was znowu.